اینکه باخود گاه گاهی سخت دعوا می کنم

روزهای دلخوریت را تماشا می کنم

هر چه خندیدیم با هم روی هم در زندگی

وقت آن را صرف این گل های زیبا می کنم

من جواب مهربانی های دیروز تو را

در نسیم آشنای صبح پیدا می کنم

هر شبم را با تمام غصه های پیش رو

خسته از مردان بی تدبیر فردا می کنم

اشک خود را پاک کن گر اشک من جاری شود

نقش دریا را برایت باز اجرا می کنم

دست بردار از سرم اینقدر حالم را مپرس

چون سکوتم بشکند آشوب بر پا می کنم